|
|
|
|
|
 |
|
 |
|
 |
Een priester, die als arbeider werkte en
in de arme buurten van Gent, woonde hield
een voordracht voor de studenten. Om de
man te steunen kwamen Nor- bert en zijn
vrienden op het idee om in parochie-za-
len cabaret voorstellingen en geven, en
later ook dansfeesten op te luistern.
Het cabaret kreeg de naam "Jonoré" (JOhan,
NOrbert REginald), en het orkest "De
Brugse troubadours" (een naam die de
strenge parochiepastoors die zou
afschrikken, want het was nog de tijd
dat rock 'n roll nog des duivels was.
Het grootste deel van de gage of
inkomgelden ging naar het werk van de
priester arbeider. De rest was voor de
aankoop van instrumenten en een
ge-luidsinstallatie. Een soort "Music
for Live" dus.. |
|
|
 |
|
 |
Een levengroot probleem voor "De Brugse
Troubadours" waren de kreupele
geluidsversterkingen die toen in parochiezalen
en toneelzalen in gebruik waren. Er werd
besloten van de inkomsten telkens een bedrag opzij te leggen en hiermee een bouwdoos voor een
versterker en luidsprekers te kopen. De vader
van een van de medewerkers had een gekende
radio- en platenhandel. Hij stak een handje toe
bij het monte-ren kleine versterker van het
goedkope Italiaanse merk "Geloso" (zie foto's 5a
en 5b hierboven). En twee kleine Philips
luidsprekers werden in de bijhorende kast(jes)
gebouwd (zie foto's 4a en 4b hierboven).
Hans Kusters zou het later in een artikel
vermelden : "Norbert was zijn tijd altijd 10
jaar vooruit". Zo had hij via buurmeisje Celie
Verbeke (jawel, de latere Mevrouw Dehaene) een
33t vinyl plaat uit de USA in "stereo" gekregen.
In de bovengenoemde radiohandel kreeg hij
te horen dat er ook al in Beligë stereo pick-ups
te krijgen waren, maar dat niet nog niet bijster
populair waren. Zo had een klant een radio-p.u.
combinatie gekocht maar de kleine stereo Philips
platendraaier laten vervangen door een mono
pick-up van een groter formaat. Het Philips
pick-up-je kon Norbert zo voor ee, prijsje
kopen, maat hij moest er wel zelf iets op vinden
om het in te bouwen. Hiervoor gebuirkte hij een
oude kist die hij op zolder had gevonden (zie
foto's 1a en 1b hierboven). Toen hij later in
Leuven ging studeren kwam hij op het idee om in
een oude koffer, die hij op zolder had gevonden,
zodanig om te bouwen dat hij er zijn kleine
stereo pick-up kon inbouwen om mee te nemen (zie
foto's 2a en 2b).
|
 |
Links een van de eerste draagbare Philips pick-ups. De tijd dat hij in Leuven studeerde
had Norbert een koffertje dusdanig omgebouwd dat de PU er in en uit kon worden gemonteerd.
Aansluiten op de radio op zijn studentkot was
een fluitje van een cent... en hij had volop muziek...
Midden het eerste consumenten bandopnemertje dat door Philips op de markt
werd gebracht.
Rechts de veel grotere en verbeterde versie. Beide toestellen speelden een grote rol
bij het ontwikkelen van de liefde voor de radio bij Norbert en zijn vriend Jan Jansens.
Door opnames tussen beide toestellen te kopiëren
maakten zij radioprogramma's op band, die dan
beluisterd werden door familie en vrienden. Wat
men tegenwoordig "monteren" noemt. Ze kwamen al
aardig in de buurt van de hedendaagse flitsende
montages. Aan bandruis stoorde zich in die tijd
niemand... |
 |
|
Na de universiteit en legerdienst werd Norbert "Secretaris van de Raad van
Beroepsverenigingen arr. Brugge" bij het NCMW (nu Unizo). Onder deze koepel
verenigden zich tientallen zogenoemde "beroeps- verenigingen". Sommige waren zeer
rijk, zoals de bonden van metaal, bouw- en elektriciteits-onderneming- en. Andere zoals
de wegkwijnende "Bond van Kleer- makers" zaten slecht bij kas. Voor het jaarlijkse
patroonsfeest was er, eind 1963, niet eens voldoende in kas om een orkestje te betalen voor het avondfeest.
Toen kwam secretaris Norbert op het idee om voor muziek en entertainment te zorgen
met zijn eigen geluidsversterking en platen-
|
collectie. Het werd zo'n doorslaand succes dat hij weldra
wekelijks 2 à 3 maal gevraagd werd op vereni- gingsfeesten, bruiloften en partijen. Van een DJ, discobar, laat staan drive in, had nog niemand
gehoord. Gezien er gren orkest aan te pas kwam gaf Norbert er de naam "Met band en plaat"
aan (zie foto links boven).
Wat wel erg verduidelijkend was voor wat er
stond te gebeuren. Toch werd er in het begin door de aanwezigen
ver- wonderd opgekeken en de kreet " Is er geen orkest
?" werd veelvuldig gehoord.
Norbert was ongetwijfeld de eerste "DJ avant-la-letter"
in de Benelux. Wel was er in het
hotel-restaurant "Saint Christophe" in St.-Maartens-Latem iemand gesignaleerd die met
zijn geluidsinstallatie exclusieve party's van muziek voorzag. In de loop van 1965 begon Chris Monte met
avonden te verzorgen met 2 platendraaiers en een microfoon en ook Joe Berluck begon plaatjes
te draaien in zijn "Texas Bar".
De party's voor de jeugd werden toen nog "Thé-dansants"
genoemd. Zo kwam Norbert op het idee om
ijn, ondertussen van "Band en plaat" tot
"Studio'65" gewijzigde dansavond, een thema mee
te geven. De meest succesvolle was de "TEE-dansant"
(zie foto rechts boven). De "Trans European
Express" was toen de snelle trein die de
Europese landen verbond. De avond stond dan ook
in het teken van muziek uit die landen en aan de
ingang controleerde een in uniform van
treinconducteur verklede medewerker de
ingangsticketten. Tot groot jolijt van de
aanwezigen kwam deze ook de ticketten even
controleren tijdens een intieme slow...
Noot : T-Dansant of "Thé-Dansant" bestond al in de jaren vijftig, en was een dansavond met orkest.
In de Antwerpse havenkroegen danste men in die tijd al op de muziek van platendraaiers. Het was een
bescheiden imitatie van de uit de USA overgewaaide "Bandstand Party". |
 |
Wie nieuwsgierig is naar de geluidsinstallatie
waarmee Norbert bij de start werkte komt hier
aan zijn trekken : op de foto boven (1) de
Fisher Hi-Fi professionele versterker die toen
wereldwijd werd erkend als het neusje van de
zalm. Op (2) de Lenco platendraaier die in die
tijd door iedere liefhebber van degelijk
materiaal werd gebruikt. Het was de voorloper
van de later zo succesvolle "Technics". Op (3)
een klein Uher 5 kanaals mengtafeltje (ergens 20
x 25 cm groot) was één van de belangrijkste
troeven. Dat was bovendien nog een duur ding ook
(in de tijd) en werkte dankzij een batterijtje
van 9 volt. Nu tja, 5 kanaals mono hé...voor
stereo (dat kwam later van pas in de jaren '60)
waren er precies nog twee kanalen van over met
(gelukkig) eentje voor de microfoon...Zo was het
voor Norbert mogelijk om voor het eerst over de
muziek heen te praten en.. intro's in te
spreken, wat al aardig op een DJ begon te
lijken. Op (4) zeer toepasselijk de 4 kanaals
bandopnemer van "Akai". Nog zo'n "standard" die
trouwens later ook volop door zeezenders als
"Radio Mi Amigo" werd gebruikt. Op (5) een
betrouwbare "AKG" microfoon en op (6) de
platencollecite (in zogenoemde "platenbakjes").
Als redaceur en hoofdredacteur van muziek- bladen
had Norbert gratis exemplaren van
de hits gekregen, die kwamen nu goed van pas,
en die zouden later de basis vormen van zijn
fenomenaal grote 45t platencollectie. |
 |
Op de foto boven is ook een van de luidsprekers
te bekijken. Het waren compacte Altec speakers
met een tweeter die elektrisch werd aangedreven.
Toen een medewerker ooit eens de draden
verwisselde en de LS onder stroom zette, koste
het herstel ervan wel een aardige duit... |
 |
|
|
KLIK OP DE AFFICHE
HIERNAAST RECHTS VOOR EEN GROTERE
AFBEELDING...
Na de eerste "Top Ten Music
Hall" had Norbert de leiding ge- kregen
van een enthousiaste show- en dansgroep.
En ook erg bekwame technici voor licht-
en klank. Om verder te kunnen werken met
deze jongens en meisjes bouwde Norbert
de optredens van Studio'65 verder uit
tot hij in staat was een vol- ledige
grote feestavond te verzorgen met dans,
muziek, show en zelfs nieuwe danspasjes,
zoals de sirtaki, werden aange- leerd.
Voor het publiek was zonder meer een
belevenis ! |
|
|
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|