Een levengroot probleem voor "De Brugse Troubadours" waren de kreupele geluidsversterkingen die toen in parochiezalen en toneelzalen in gebruik waren. Er werd besloten van de inkomsten telkens een bedrag opzij te leggen en hiermee een bouwdoos voor een versterker en luidsprekers te kopen. De vader van een van de medewerkers had een gekende radio- en platenhandel. Hij stak een handje toe bij het monte-ren kleine versterker van het goedkope Italiaanse merk "Geloso" (zie foto's 5a en 5b hierboven). En twee kleine Philips luidsprekers werden in de bijhorende kast(jes) gebouwd (zie foto's 4a en 4b hierboven).
Hans Kusters zou het later in een artikel vermelden : "Norbert was zijn tijd altijd 10 jaar vooruit". Zo had hij via buurmeisje Celie Verbeke (jawel, de latere Mevrouw Dehaene) een 33t vinyl plaat uit de USA in "stereo" gekregen. In de bovengenoemde radiohandel kreeg hij  te horen dat er ook al in Beligë stereo pick-ups te krijgen waren, maar dat niet nog niet bijster populair waren. Zo had een klant een radio-p.u. combinatie gekocht maar de kleine stereo Philips platendraaier laten vervangen door een mono pick-up van een groter formaat. Het Philips pick-up-je kon Norbert zo voor ee, prijsje kopen, maat hij moest er wel zelf iets op vinden om het in te bouwen. Hiervoor gebuirkte hij een oude kist die hij op zolder had gevonden (zie foto's 1a en 1b hierboven). Toen hij later in Leuven ging studeren kwam hij op het idee om in een oude koffer, die hij op zolder had gevonden, zodanig om te bouwen dat hij er zijn kleine stereo pick-up kon inbouwen om mee te nemen (zie foto's 2a en 2b).

Links een van de eerste draagbare Philips pick-ups. De tijd dat hij in Leuven studeerde had Norbert een koffertje dusdanig omgebouwd dat de PU er in en uit kon worden gemonteerd. Aansluiten op de radio op zijn studentkot was een fluitje van een cent... en hij had volop muziek...
Midden het eerste consumenten bandopnemertje dat door Philips op de markt werd gebracht. Rechts de veel grotere en verbeterde versie. Beide toestellen speelden een grote rol bij het ontwikkelen van de liefde voor de radio bij Norbert en zijn vriend Jan Jansens. Door opnames tussen beide toestellen te kopiëren maakten zij radioprogramma's op band, die dan beluisterd werden door familie en vrienden. Wat men tegenwoordig "monteren" noemt. Ze kwamen al aardig in de buurt van de hedendaagse flitsende montages. Aan bandruis stoorde zich in die tijd niemand...

Na de universiteit en legerdienst werd Norbert "Secretaris van de Raad van Beroepsverenigingen arr. Brugge" bij het NCMW (nu Unizo). Onder deze koepel verenigden zich tientallen zogenoemde "beroeps- verenigingen". Sommige waren zeer rijk, zoals de bonden van metaal, bouw- en elektriciteits-onderneming- en. Andere zoals de wegkwijnende "Bond van Kleer- makers" zaten slecht bij kas. Voor het jaarlijkse patroonsfeest was er, eind 1963, niet eens voldoende in kas om een orkestje te betalen voor het avondfeest. Toen kwam secretaris Norbert op het idee om voor muziek en entertainment te zorgen met zijn eigen geluidsversterking en platen-

collectie. Het werd zo'n doorslaand succes dat hij weldra wekelijks 2 à 3 maal gevraagd werd op vereni- gingsfeesten, bruiloften en partijen. Van een DJ, discobar, laat staan drive in, had nog niemand gehoord. Gezien er gren orkest aan te pas kwam gaf Norbert er de naam "Met band en plaat" aan (zie foto links boven). Wat wel erg verduidelijkend was voor wat er stond te gebeuren. Toch werd er in het begin door de aanwezigen ver- wonderd opgekeken en de kreet " Is er geen orkest ?" werd veelvuldig gehoord.
Norbert was ongetwijfeld de eerste "DJ avant-la-letter" in de Benelux. Wel was er in het hotel-restaurant "Saint Christophe"  in St.-Maartens-Latem iemand gesignaleerd die met zijn geluidsinstallatie exclusieve party's van muziek voorzag. In de loop van 1965 begon Chris Monte met avonden te verzorgen met 2 platendraaiers en een microfoon en ook Joe Berluck begon plaatjes te draaien in zijn "Texas Bar".
De party's voor de jeugd werden toen nog "Thé-dansants" genoemd. Zo kwam Norbert op het idee om  ijn, ondertussen van "Band en plaat" tot "Studio'65" gewijzigde dansavond, een thema mee te geven. De meest succesvolle was de "TEE-dansant" (zie foto rechts boven). De "Trans European Express" was toen de snelle trein die de Europese landen verbond. De avond stond dan ook in het teken van muziek uit die landen en aan de ingang controleerde een in uniform van treinconducteur verklede medewerker de ingangsticketten. Tot groot jolijt van de aanwezigen kwam deze ook de ticketten even controleren tijdens een intieme slow...
Noot : T-Dansant of "Thé-Dansant" bestond al in de jaren vijftig, en was een dansavond met orkest. In de Antwerpse havenkroegen danste men in die tijd al op de muziek van platendraaiers. Het was een bescheiden imitatie van de uit de USA overgewaaide "Bandstand Party".

Wie nieuwsgierig is naar de geluidsinstallatie waarmee Norbert bij de start werkte komt hier aan zijn trekken : op de foto boven (1) de Fisher Hi-Fi professionele versterker die toen wereldwijd werd erkend als het neusje van de zalm. Op (2) de Lenco platendraaier die in die tijd door iedere liefhebber van degelijk materiaal werd gebruikt. Het was de voorloper van de later zo succesvolle "Technics". Op (3) een klein Uher 5 kanaals mengtafeltje (ergens 20 x 25 cm groot) was één van de belangrijkste troeven. Dat was bovendien nog een duur ding ook (in de tijd) en werkte dankzij een batterijtje van 9 volt. Nu tja, 5 kanaals mono hé...voor stereo (dat kwam later van pas in de jaren '60) waren er precies nog twee kanalen van over met (gelukkig) eentje voor de microfoon...Zo was het voor Norbert mogelijk om voor het eerst over de muziek heen te praten en.. intro's in te spreken, wat al aardig op een DJ begon te lijken. Op (4) zeer toepasselijk de 4 kanaals bandopnemer van "Akai". Nog zo'n "standard" die trouwens later ook volop door zeezenders als "Radio Mi Amigo" werd gebruikt. Op (5) een betrouwbare "AKG" microfoon en op (6) de platencollecite (in zogenoemde "platenbakjes"). Als redaceur en hoofdredacteur van muziek- bladen had Norbert gratis exemplaren van de hits gekregen, die kwamen nu goed van pas, en die zouden later de basis vormen van zijn fenomenaal grote 45t platencollectie.

Op de foto boven is ook een van de luidsprekers te bekijken. Het waren compacte Altec speakers met een tweeter die elektrisch werd aangedreven. Toen een medewerker ooit eens de draden verwisselde en de LS onder stroom zette, koste het herstel ervan wel een aardige duit...